Wieloletnia obserwacja funkcjonowania branży TSL pozwala postawić tezę, iż przytłaczająca większość szkód w przewozie wynika z nieprawidłowego unieruchomienia ładunków. Najczęściej uszkodzeniu ulegają tzw.: ładunki podatne na zgniatanie (nacisk), czyli w praktyce zdecydowana większość wszystkich transportowanych ładunków. Przyczyna taka wynika z trzech typów błędów generowanych w procesie organizacji przewozu: a) zgłoszenie nieprawidłowego zapotrzebowania na środki transportowe, b) zgłoszenie nieprawidłowego zapotrzebowania na środki unieruchamiania ładunków, c) brak wskazania właściwej metody wykorzystania środków mocujących. Rodzi się, więc naturalne pytanie – kto ponosi odpowiedzialność za szkody wynikające z nieprawidłowości unieruchomienia ładunków w przewozie – a więc na kim w łańcuchu przewozowym spoczywa obowiązek doprecyzowania w zleceniu transportowym i/lub liście przewozowym powyższych trzech parametrów.